(జూన్ 5 – ప్రపంచ పర్యావరణ దినోత్సవం )
నేటి మానవజాతి సహజ వనరుల క్షీణత మరియు పర్యావరణ-మానసిక క్షీణత కారణంగా తీవ్రమైన సంక్షోభాలను ఎదుర్కొంటోంది, ఇది మానవ సున్నితత్వానికి, ప్రకృతితో మనిషి యొక్క సామరస్యపూర్వకమైన సంబంధాన్ని దెబ్బతీస్తుంది. 1972లో జూన్ 5వ తేదీన ప్రతి సంవత్సరం జూన్ 5 ప్రపంచ పర్యావరణ దినోత్సవంగా జరపాలని ఐక్యరాజ్య సమితి నిర్ణయించింది.
నిజానికి మన పురాతన సాహిత్యం పర్యావరణ క్షీణత యొక్క అవాంఛనీయ ప్రభావాల గురించి పూర్తి జ్ఞానాన్ని వెల్లడించింది. మన హిందూ తత్వశాస్త్రం పర్యావరణ అనుకూలంగా ఉంది. మహాభారతం, రామాయణం, వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, భగవద్గీత, పురాణాలు ఇవన్నీ పర్యావరణం మరియు పర్యావరణ సమతుల్యతను కాపాడే సందేశాలతోనే నిండి ఉన్నాయి.
వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, పురాణాలు, హిందూ ధర్మం యొక్క ఇతర పవిత్ర గ్రంథాలు ప్రకృతి ఆరాధనకు సంబంధించిన అనేక సూచనలను కలిగి ఉన్నాయి. మన నదులు, పర్వతాలు, చెట్లు, జంతువులు మరియు భూమి గౌరవానికి అర్హమైనవని మన సంస్కృత మంత్రాలు నిత్యం మనకు గుర్తు చేస్తుంటాయి. మానవ శరీరం భూమి, నీరు, అగ్ని, గాలి, ఆకాశం ఈ ఐదు మూలకాలతో కూడి ఉందని హిందూ ధర్మం చెబుతోంది.
భగవద్గీతలో శ్రీకృష్ణుడు ఈ ప్రపంచాన్ని ఒక మర్రిచెట్టుతో పోల్చాడు. భారతీయ చైతన్యం చెట్లు మరియు అడవులతో నిండి ఉంది. మన పర్యావరణంలో హెచ్చు భాగమైన చెట్లను హిందువులు ఎలా గౌరవిస్తారో చెప్పడానికి ఇదొక ఉదాహరణ.
పర్యావరణ పరిరక్షణ విషయంలో మనం పూర్వీకుల నుండి చాలా నేర్చుకోవచ్చు. సమతుల్యమైన నేలను సంరక్షించడం, జీవ వైవిధ్యాన్ని పరిరక్షించడం సహజ శక్తిని ఉత్పత్తి చేసే కొత్త మార్గాలను కనుగొనడంలో మనం విస్తృతమైన ప్రయత్నాలు చేయాలి.
